Dałbym sobie głowę uciąć, że gdzieś na forum widziałem już recenzję Patchworka, ale wyszukiwarka wyprowadza mnie z błędu. Dziwne...

Patchworka kupiłem jako prezent urodzinowy dla znajomego miłośnika Azula. Z recenzji na yt wnioskowałem, że obie gry łączy prostota zasad idąca w parze z głęboką i nietrywialną rozgrywką. Po kilku testowych partiach z jubilatem jestem przekonany, że dokonałem właściwego wyboru.

Patchwork to gra o szyciu kołderki z niewielkich kawałków materiału o różnym kształcie i kolorze. W trakcie gry gracze naprzemiennie kupują skrawki i umieszczają je na swojej planszy. Kawałki materiału kształtem przypominają klocki z tetrisa, dlatego mądre ich rozstawianie jest kluczowe - każda "dziura" w naszej kołderce to ujemne punkty dla gracza! Za skrawki materiału płacimy dwiema walutami - guzikami, które na koniec gry posłużą za dodatnie punkty, a także "czasem", symbolizowanym przez pozycję pionków graczy na wspólnej, centralnej planszy czasu. Przyszycie większego kawałka pozwala zmniejszyć karę punktową za niezasłonięte pola, ale posuwa nas też dalej na planszy czasu, przybliżając nieuchronnie zakończenie gry. Istotny jest również fakt, że ruch wykonuje zawsze gracz który znajduje się na linii czasu dalej od jej końca, dlatego jeśli nasz przeciwnik wysforuje się zbytnio do przodu, możemy wykorzystać to, by przyszyć do naszej kołderki kilka drobnych łatek za jednym zamachem. Gnanie do przodu ma jednak również zalety - na planszy czasu mamy rozrzuconych kilka skrawków materiału w kształcie kwadracika o wymiarach 1x1, który pomaga łatać niewielkie dziurki w naszym dziele.
Niektóre ze skrawków które ułożymy na planszy ozdobione są guzikami. Ilekroć nasz pionek minie odpowiedni symbol na linii czasu, otrzymujemy tyle guzików ile łącznie znajduje się na wszystkich skrawkach na naszej planszy.

Pozornie banalna rozgrywka szybko zamienia się w ekscytujący pojedynek na inteligencję, bo u podstaw zabawy w patchworka leży niebanalny problem optymalizacyjny. Z jednej strony musimy dobierać klocki w taki sposób, aby inwestycja możliwie dobrze się zwróciła, z drugiej, należy pamiętać że bardzo wartościowy pod względem punktowym klocek może bardziej zaszkodzić niż pomóc, jeśli nie znajdziemy sposobu by wpasować go w odpowiednie miejsce na planszy. Dodatkowo, czasem lepiej podebrać klocek na który czai się oponent, gdyż jego strata to również nasz zysk.

Mnogie zalety patchworka nie przesłaniają jednak jednej sporej wady - jest grą wyłącznie dla dwóch osób. Nadaje się zatem świetnie na planszówkowy wieczór z drugą połówką, ale nie powtórzy dla mnie sukcesu Azula, w którego namiętnie młóciliśmy podczas czteroosobowego wyjazdu nad jezioro.

Nie mniej, biorąc pod uwagę śmieszną jak na dzisiejsze standardy cenę (grę można dostać za 60 zł + koszty przesyłki), uważam, że Patchwork to obowiązkowa pozycja na półce każdego planszówkowicza. Dostatecznie prosta by wkręcić nieplanszówkowych znajomych, dostatecznie szybka i przyjemna by spędzić przy niej wieczór z drugą połówką, dostatecznie głęboka by nagrzać mózgownice bardziej analitycznych umysłów. Gorąco polecam.

_________________
"Soylent Green is other people."