o proszę. czyżbyś dorwał w Biedronce antologię the elder scrolls?

_________________
Przygoda i Rozrywka? Co za kapitalny pomysł! Musimy sprawić, by ta rzecz nie stała się zbyt cholernie popularna, albowiem cała hołota także będzie chciała w to grać! - JKW Książę Walii

Speak quickly, outlander, or go away.

Promo na steamie było.

BTW, straszna ilość bugów. Kiedyś jakoś tego nie dostrzegałem.

Zapraszam do czytania naszego devbloga, stay tuned!

http://steamcommunity.com/app/628330/allnews/

_________________
"Soylent Green is other people."

Dzisiaj nasz dźwiękowiec wysmażył coś tak dobrego, że uprosiłem go, żeby pozwolił mi tu opublikować. Trzymajcie melodyjkę z trzeciego chapteru naszej trzychapterowej gry

https://streamable.com/h11e5

_________________
"Soylent Green is other people."

Poproś dźwiękowca o nuty.

Pogwizduję, więc chyba wpada w ucho.

muzyczka bardzo przyjemna, ale moje serce skradły krokodyle

_________________
Przygoda i Rozrywka? Co za kapitalny pomysł! Musimy sprawić, by ta rzecz nie stała się zbyt cholernie popularna, albowiem cała hołota także będzie chciała w to grać! - JKW Książę Walii

Dobre toto

Skończyłem właśnie Far Cry: Primal.

Gra przenosi nas o 10 tysięcy lat wstecz, do czasów, gdy ludzkość żyła w małych plemionach i tłukła się kamiennymi maczugami po głowach. Setting bardzo mi odpowiada, uważam, że za mało jest gier osadzonych w prehistorii.

Jeśli ktoś grał w Far Cry 3 lub 4, to się odnajdzie w Primalu, rozgrywka jest bardzo podobna. Stajemy na czele plemienia Łindża, odbijamy teren z rąk plemion Udam (Neandertalczycy) oraz Izila (nawiązujący do południowoamerykańskich indian?).

Fabuła raczej liniowa. Mamy swobodę poruszania się i wybierania kolejności zadań, jednak ostatecznie wszystkie (główne) i tak musimy wykonać. Teren za to jest bardzo malowniczy i zachęca do zwiedzania w towarzystwie ulubionego prehistorycznego zwierza (do wyboru od borsuka po niedźwiedzie jaskoniowe). Choć przyznam, na pewno bardziej by mi się świat spodobał, gdyby po odpaleniu testu graficznego na średnich detalach moje FPS'y nie oscylowały w okolicy 6. Musiałem zjechać wszystko na minimum.

Warto sięgnąć po tytuł, jeśli ktoś lubi skradankowo-akcjowe klimaty.

Ja ostatnio postanowiłem wreszcie skończyć Zeno Clash 2. Gra jest bezpośrednim sequelem jedynki.

Seria Zeno Clash opowiada historię dziejącą sie w Zenozoiku - prehistorycznej, prymitywnej krainie zamieszkałej przez Zenosów - dziwaczna plemię złożone z osobników przeróżnych ras. W pierwszej części jesteśmy świadkami podróży Ghata - protagonisty gry, ściganego przez swoich braci i siostry za zbrodnię, której dopuścił się przeciwko rodzinie. Ze względu na bardzo pierwotny charakter cywilizacji Zenosów, nie wykształcili oni czegoś, co można by nazwać społeczeństwem. Największą spójną komórką społeczną pozostaje rodzina. Rodzina Ghata jest bardzo liczna, co sprawia, że ojczymatka - dwupłciowy rodzic Ghata i jego rodzeństwa - pełni w swoim mieście Halstedom rolę kogoś w stylu szefa mafii.

W czasach swojej premiery Zeno Clash narobił trochę szumu ze względu na to, że był chyba pierwszym przykładem udanej bijatyki FPP i w sumie tyle można o nim powiedzieć - ładna gra w bardzo ciekawym settingu, z dobrym systemem walki i kilkoma ciekawymi, choć niezbyt rozbudowanymi konceptami fabularnymi.

Dwójka uderza w bardziej filozoficzny ton. Twórcy serwują bardzo ciekawe rozważanie na temat prawa, moralności i cywilizacji. Zenosi, jako lud dziki, żyjący prawem pięści, stają się bowiem szczurami doświadczalnymi w rękach sił wyższych, które to siły próbują - każda na swój sposób - wywindować plemię do poziomu cywilizowanego społeczeństwa. Gra stawia kilka ciekawych pytań, z których najważniejsze dotyczy natury kształtowania się społeczeństw - czy społeczeństwo to efekt uboczny narzucania praw i zakazów, czy naturalny wynik współżycia jednostek, czy może powstać tylko może poprzez poświęcenie i odrzucenie egoizmu?

Mechanicznie, gra rozwija pomysły jedynki - walka wręcz tym razem zostaje urozmaicona przez zestaw kilku broni, które bohater może mieć przy sobie zawsze, jak i sporą liczbę ekwipunku "użyj i wyrzuć" jak prymitywna broń strzelecka, kije, czy maczugi. Dostajemy też drobny rozwój postaci - za znalezione w trakcie gry totemy otrzymujemy punkty, które możemy wydać by zwiększyć siłę, kondycję, wytrzymałość i charyzmę - ta ostatnia przydaje się, by przywoływać do pomocy towarzyszy. Jedynym zarzutem jaki mam do gry, jest fakt, że większość walk była mocno opcjonalna, więc dosyć szybko zacząłem po prostu ignorować przeciwników i przechodzić obok. Może na wyższych poziomach trudności nie jest to takie łatwe. Nie mniej, polecam, rozgrywka jest zabawna, a walka - satysfakcjonująca. Nie mniej, najmocniejszą częścią produkcji pozostaje historia.

_________________
"Soylent Green is other people."